امروز سخنان استاندار محترم مازندران را در جلسه شورای اداری مازندران مبنی بر بیکاری 317 فرزند شهید مازندران که 200 نفر آنها دارای شرایط اضطراری و 101 نفر مجرد هستند خواندم از حساسیت ایشان نسبت به خانواده معظم شهدا بسیار خوشحال شدم و ایشان را تحسین کردم.اما با خود فکر کردم ایکاش آقای استاندار با داشتن همین مقدار دغدغه نگاهی به تعداد بیکاران استان داشتند.جوانانی که با داشتن انواع مدارک تحصیلی همچنان ذره ای امیدی به اشتغال خود دارند و امیدشان را هنوز از دست ندادند.جوانانی که با تشکیل خانواده و داشتن فرزند حتی از مرز اظطرار گذشته و روز به روز در مشکلات بیشتری فرو می روند.

آقای استاندار به فکر فرزندان شهدا بودن هم خوب است و هم حق آن عزیزان.اما سوال بنده و امثال بنده این است ما جوانان مازندران تا کی باید همچنان منتظر پیدا شدن شغل بمانیم و از بند بیکاری نجات پیدا کنیم؟آیا این دغدغه برتای من و امثال من از سوی جنابعالی و مدیران اداری استان وجود دارد.در پایان دعا می کنم که هر چه زودتر مشکلات بیکاری جوانان کشور حل شود.